AMAN TERTİP, CAN TERTİP (ERSEN-DADAŞLAR)

15 Ağustos 2022 Pazartesi 10:17

Ersen’in Anadolu Pop camiasına adım atması İzmir Fuarı’nda gerçekleşiyor. Numune Gazinosu’nda Cem Karaca’yla, Moğollar’la tanışma olanağı buluyor ve hayranı olduğu Karaca’nın dostluğunu kazanıyor.

Kaygısızlar ile Grup Bunalım’a plak yaparak prodüktörlüğe kalkışan Karaca, Ersen’in ilk 45’liği Olivido/Ak Güvercin’in yapımcılığını da üstleniyor.

Müziği çok seven Ersen, Moğollar’ın çalışma evine gidip gelirken provalara katılmaya, parçalara kemanıyla eşlik etmeye başlıyor ve Moğollar’ın 1970’de yayımladığı Ternek/Haliç’te Güneşin Batışı 45’liğinde vokalist-kemancı olarak görev yapıyor. Bu, Ersen’in Moğollar’la ilk ciddi birlikteliği.

İyiden iyiye Anadolu popa gönül veriyor. 1971’de Tarabya’daki turistik mekânlarla Galata Kulesi’nde yabancılara yönelik ‘pop-folk’ adıyla farklı bir şov yapmaya başlıyor.

Turistlerden gördüğü ilgi sonucunda tamamen Anadolu popa yöneliyor. Anadolu popa çok başarılı yapıtlar armağan ediyor ve ülke çapında yıldızlaşıyor.

Daha sonra müziğin olabildiğince politikleştiği dönemde ise, sağ ve solda görünmeyerek tam anlamıyla orta yol izliyor. Politik söylemlere itibar etmeden ‘aşıklar’dan aldığı deyişleri özgün hallerine yakın şekilde yorumluyor.

1976’dan sonra Ersen, radikal değişikliğe gidiyor; Dadaşlar’la, daha yumuşak sounda, ‘salon müziğine’ ve arabesk diye tanımlanan denemeleri içeren bestelere yöneliyor.

Dönem arabeskin egemenliğini ilan ettiği dönem ve diğer Anadolu pop/rockçılar politik hesaplaşmada taraflarını belirlerken Ersen, ‘arabesk’ Kalbimdeki Acı/Gurur 45’liğiyle listelerin üst sıralarına tırmanıyor.

‘Arabesk-rock’ soundlu ‘Hatamızı Bilmeden Çekiyoruz’ albümünü 1980’de yayımlıyor ve böyle bir albüme imza atarak, Doksanlar’da ortaya çıkacak ve birçok türün iç içe geçmesinden, harmanlanmasından meydana gelecek yerli popa öncülük yaptığını iddia ediyor.

Aldığı tepkiler çok sert; Anadolu popa ihanet ettiğinden, gemiyi terk eden farelere benzediğine kadar ağır hakaretlerle karşılaşıyor.

‘12 Eylül’ün kısır müzik ortamında ayakta durabilen birkaç isimden biri olarak fırsatları iyi değerlendiriyor. Dadaşlar’ı Seksenler’in ortasında yeniden topluyor ve Aşık Veysel’in Vatan Bizim Ülke Bizim El Bizim’iyle adeta gövde gösterisi yapıyor.

Dönemin ruhuna uygun, milliyetçi temalarla bezeli parçalarla devam ediyor ve Esmeray’ın Gel Tezkere’siyle birlikte, her dönem kabul görecek, dillerden düşmeyecek bir şarkıya imza atıyor: Aman Tertip Can Tertip.

Artık, orduevlerinin, asker gecelerinin aranan ismi haline geliyor. TRT denetiminin sürdüğü, Türk müziğini korumak adına kılın kırk yarıldığı bir ortamda, Ersen’in milli gururu okşayan, yücelten bu yapıtına resmi yayın organının mikrofonuyla ekranı ardına kadar açılıyor.

Kışlalarda, uygun adım talimlerde her bir ağızdan söyleniyor; düğünlerin de vaz geçilmezi oluyor…

Böyle müthiş bir çıkışın devamında Ersen’in neler yapacağı, nasıl davranacağı merak konusu oluyor. Formül belli aslında; hayranlarını hayal kırıklığına uğratmıyor ve bu kez de 1988’de Polis Haydar’la aynı başarıyı tekrarlıyor.