BİR NAİM DİLMENER KİTABI...

Naim Dilmener, özel biri; her işi büyük heyecan ve tutkuyla yapanlar vardır ya, onlardan. Mardin’de, küçük yaşta radyo aracılığıyla sevdalandığı pop müziğin parıltılı serüvenini izlemeye İstanbul’da devam eden, sürekli biriktiren, bilgilenen, plaklara, dergilere, müzikle ilgili diğer malzemeye önemli miktarda para harcayan, yıllar sonra bu birikimi gazete yazıları, radyo programlarıyla insanlara aktarmaya başlayan, tarihe ilginç notlar düşen kalem Naim Dilmener.

Müzik adına olan biten her şeyin magazine bulanarak aktarıldığı bir ortamda ‘temiz kalarak’ yoluna devam eden, popun ağırlığını ve önemini geniş kitlelere kanıtlamayı başaran birkaç isimden biri O.

Yerli popun, diğer adıyla ‘Türkçe Sözlü Hafif Müziği’nin tarihi yarım yüzyıl; bu nedenle üzerinde araştırma yapılması kolay gibi görülebilir. Oysa işin aslı öyle değil. Dönemin çeşitli dergilerinden elde edilen yalan yanlış veriler son derece sağlıksız ve dağınık olduğundan gerçek bilgiye ulaşmak her babayiğidin harcı değil. Belleğin, sabrın, arşivin, tanıdıkların kuvvetli olacak; tabii kalemin de…

Dilmener’in çabası, eski 45’likleri dinlettiği özel geceler, ADA Müzik’in Eski 45’likler dizisine yaptığı danışmanlık, Hakan Eren’le yüklendiği albüm projeleri, İletişim Yayınları etiketiyle 2003’te satışa çıkmış kitabı Bak Bir Varmış Bir Yokmuş’un ardından, Eleştirmenin Günlüğü (Everest Yayınları) adını verdiği, hayli kapsamlı kitapla sürdü.

Bak Bir Varmış Bir Yokmuş’ta müzik ve plak sektöründeki gelişmeleri, Altın Mikrofon ve Milliyet Liselerarası Müzik yarışmalarıyla Anadolu’ya açılmış genç kuşağın dev adımlarını, ‘Anadolu pop-rock’ı, Eurovision Şarkı yarışmasını, pop-arabeskin pop kulvarını ele geçirmesini, 12 Eylül sonrası üreyen güdük popla ağrılığını koymaya başlayan Sezen Aksu ile Kayahan liderliğindeki arabeskimsi Batılı soundu, özgün müziği, piyanist şantörleri, halk müziğini arabeskin ellerine teslim eden İbrahim Tatlıses’i, pop müziğin arabeskin milyonluk tirajlarını çalmaya soyunması gibi bir dolu konuyu inceleyerek önemli belgeler sunmuştu Dilmener.

Bu yeni kitapta ise tarihi ‘kendince’ belgelemeye çalışarak 31 Ocak 2001’den 29 Aralık 2005’e dek günlüğüne not düştüğü gelişmeleri, değerlendirmelerini bizlerle paylaştı.

Son derece keyifli dil ve kurguyla beş yıllık bir serüveni 482 sayfalık kitaba sığdırmayı başarmış Dilmener. Konu tabii ki müzik; ancak satır aralarına saklanmış diğer konular da, dönemin fotoğrafıyla ilgili hoş ayrıntılar sunuyor okura.

Yerli pop müzikte, kitabın adı adeta yok. Diğer sanat dallarıyla karşılaştırıldığında yerli pop müzik için yazılanlar, tarihe not düşülenler az ve yetersiz.  Bu kulvarda biraz kıpırdanma görülse de, üretilen kitaplar daha bir rafa bile ulaşamadı.

Hal böyle olunca, Eleştirmenin Günlüğü daha bir değer kazanıyor ve müziği kuru kuruya değerlendirmeden, işin içine bir çok yan dinamikleri de katarak, ilginç bir denemeye dönüşüyor.

Naim Dilmener, belgelere dayanan, masal anlatmayan bu yapıtla, yakın tarihte müzikte neler olup bittiğini merak edenlere geniş bir pencere açmıştı. Araştırmacıların işi biraz daha kolaylaşmıştı…