KEREM AKÇA: '... “Lara” (2019) dizi kıvamındaki “Toni Erdmann” (2016) sonrası Almanya’da artan kaliteli komedi karakterlerine, anti-kahramanlarına bir yenisini ekliyor. Griebe’nin kaydırılan kamerasıyla piyanistlik evreninde gerçekten de göz kamaştırıcı bir sanat yönetimi-lens birlikteliği sunarak dikkat çekiyor. 1.85:1’den 2.35:1’e fırlamak kalite açısından bir fark getirmiş. Deadpan mizah ise anlam kazanmış. Ama tonun gerçek bir sonuç alması söz konusu olduğunda sadece Harfocuh’un Lara’sı ile kalan bir film izlediğimiz. Gerster için “Piyano Öğretmeni”nin komik kardeşinden ziyade Toni Erdmann’ın kız kardeşini servis eden bir yaklaşım var. Gerster, ülkesinde bir Jim Jarmusch, bir Alexander Payne, bir Wes Anderson olmaya çabalıyor. Ama aşırı gerçekçilikle boğulup anlık inceliklerle kalıyor. Bu film de onun göstergesi. Geleneği var ama bir noktaya ulaşmıyor. “Oh Boy”daki Tom Schilling’in Niko’sundan sonra burada da Lara’yı miras bırakıyor. Bazı filmler karakterlerle anılır. Noah Baumbach’ın “Frances Ha”sının (2012) yanına bu konuda işlevsel “Lara” da eklenebilir.'